De maatschappelijk relevantie van Kazerne Dossin is belangrijk voor mij. Veel aspecten uit mijn carrière kwamen bovendien samen in deze functie. Door de combinatie van beide, was ik geïnteresseerd in de vacature van Directeur bij Kazerne Dossin. De voorbij contestatie in de media maakte me wel voorzichtig. Tijdens de procedure heb ik vacature lang beschouwd als een optie. Intuïtief voelde het echter goed: als een juiste stap.
Het sollicitatie proces bij M18 vond ik goed en behoorlijk informeel: daar hou ik van. De aanpak was open en alles was bespreekbaar. De procedure draaide rond gesprekken, er waren geen aparte proeven, dat was ook niet nodig. Wel vond ik het jammer dat alles online door moest gaan wegens Corona. Dit gaf een vreemd gevoel. M18 is goed in opvolging, de gesprekken waren interessant, de nazorg is goed. Het was een mensgericht proces dat niet stopte na de aanwerving.
De beslissing om ja te zeggen gebeurde vooral op basis van mijn intuïtie, want ik beschikte niet over alle relevante informatie. Wel kreeg ik aan het einde van de procedure het beleidsplan voor de komende jaren. De vraag was vervolgens: ofwel ga ik dit proberen waarmaken, ofwel stap ik ervan weg. Een beslissing creëert een nieuwe realiteit.
Bij de gesprekken met Kazerne Dossin merkte ik dat er een crisis was geweest. Men leek bijna een voorbehoud te hebben om zich te engageren. We dienen trouwens nog steeds te werken aan een klimaat van vertrouwen. Kazerne Dossin is een delicate plaats: ze vraagt om zorg en voldoende openheid. Ik hoop de juiste persoon te zijn om met de missie aan de slag te gaan.
Mijn eerste dag was verwachtingsvol. Het was ook de eerste dag (1 juni) dat het museum terug open mocht na de eerste lockdown, ook voor de organisatie een nieuw begin. Eigenlijk ging ik al vanaf mei aan de slag, na de officiële aankondiging. Vanuit een weloverwogen persstrategie dienden we snel en strategisch te communiceren.
Twee sleutelfiguren van de organisatie die een andere job hadden gevonden kondigden in de eerste werkweek hun vertrek aan: de communicatie verantwoordelijke en het hoofd van de pedagogische werking. Door hun vertrek diende ik de plannen opnieuw aan te passen en me heel erg met de interne organisatie bezig te houden. Dat is goed uitgedraaid. Nu hebben we een volledig nieuw middelmanagementteam met sterke mensen aangesteld. In de tussentijd heb ik zelf verschillende functies opgenomen (educatieve dienst, communicatie, HR taken,…). Daar is iets teveel energie naartoe gegaan, maar dat kon niet anders.
Mijn eerste half jaar verliep verder voor een groot stuk zoals verwacht. We kunnen nu met een gerust hart verschillende zaken opnemen omdat we weten dat het team dat op een goed manier kan opvolgen. De ICT voorzieningen waren verouderd, we zijn nu bezig met de implementatie van software waarmee mensen beter kunnen samenwerken. Intussen heb ik wel wat mensen gesproken in het brede werkveld en een artikel geschreven over de aanpak van het museum. Hopelijk komt voor dit soort activiteiten in de toekomst meer tijd en ruimte.
Nu ik wat langer bezig ben blijken de uitdagingen van mijn functie nog steeds aanzienlijk. De grootste uitdaging blijft een politieke: ik zou graag een ‘good governance’ agenda uitgerold zien.
Tot slot nog wat feedback voor M18, jullie rekruteringsproces was aangenaam, informeel, fijn, open, mensgericht en transparant.
